مسئول محتوای هر مقاله نويسنده آن است!
مواضع رسمی کانون در وبلاگ اصلی کانون منتشر می‌شود!

قضییه خیلی ساده تر از آن است خودمان را دور بدهیم . روزی خاتمی گفت زنده باد مخالف من ، اما وقتی در روز 16 آذری با اعتراض دانشجویان به بازداشت جمعی از دانشجویان مواجه شد گفت که از کجا می دانید که آنان بیگناه هستند؟ حتا گنجی بعد از مانیفیست جمهوری خواهی به فراموشی سپرده شد ، در حالیکه تمام دوران دوی خردادی ها تنها با دو کتاب "عالیجناب سرخپوش" و "تاریکخانه اشباح" اندکی بار گرفت و بس و نه با آن بیانیه وزارت اطلاعات به تنهایی. قدرت، محافظه کاری می آورد تا آنجا که دانشجویان را نیز زمانی اراذل نام دادند و هر روز بیش از روز قبل خودشان را از مردم دور و بی نیاز و به آن طرف! نزدیک کردند تا جایی که آقای دکتر فیاض زاهد مردمی را که راه تحریم انتخابات را پیش گرفته بودند نازنازو و قهرو میخواند و علت شکست اصلاحات را در عدم تداوم حمایتهای مردم می دید! تا زماینکه صلاحیت خودش را هم رد کردند و دوباره روضه خوانی ساز کرد.

با همه این احوال و با اینکه به ضرس قاطع می دانم که اینان دورغگویانی قدرت طلب بیش نیستند و کسی که حتا به اسبشان یابو بگوید را سر بی تن میخواهند امـــــا من بازداشت و بازخواست مکرر آنها به خاطر آنچه بیان کرده اند را حتا اگر ظاهری و دروغ فرض کنیم محکوم می کنم چرا که من به آزادی بیان برای همه اعتقاد دارم .
کانون وبلاگنویسان مگر با هدفی به جز این تاسیس شده. چه نیازی به این کانون داشتیم اگر همین هدف را نداشتیم. این کانون یک حزب مجازی برای مبارزه با رژیم حاکم بر ایران نیست و اصولا شرط عضویت در آن مخالفت با نظام حاکم بر ایران نیست. حرف به تمامی بر سر آزادی بیان برای همـــــــــــــه است.و وجود کانون پاسخی به آن نیاز است و اتفاقا به همین دلیل کانونی صنفی است. چرا که این صنف مانند صنف روزنامه نگاران آزادی میخواهد و برای همه . میگوییم همانطور که شما به خود حق بیان می دهید به ما هم بدهید تا سره از ناسره تمییز یابد و حق بیان تنها از برای حاکمان و وابستگان نباشد و برای اینکه ثابت کنیم دروغ نمی گوییم در این مدعا دیروز از "امروز" حمایت کردیم تا فردای ما این برگ زرین را به نشانه صداقت گفتار با افتخار بنگرد.
البته فلسفه وجودی وبلاگهای ما تفرد است ما فرد هستیم و هر یک هویتی داریم که اگر بنا بود انکارش کنیم و به دیگرانش واگذاریم اینقدر زحمت به خود نمی دادیم ، ما هر یک سمبل" یک" هستیم و جمع آمدنمان تنها برای به رسمیت شناخته شدن هر یک است بنا بر این روا نیست که اگر تصمیم فردیمان متفاوت بود هر یک دیگری را گوسفند بنامیم. در این اندیشه کنید.

---