|
وبلاگ اعضای کانون وبلاگنويسان ايران
| |
|
مسئول محتوای هر مقاله نويسنده آن است!
مواضع رسمی کانون در وبلاگ اصلی کانون منتشر میشود! 3/13/2005این بار خودم
سلام! دوستان٬ هموطنان و حتی دشمنان سلام! بله٬ آزاد شدم. دوماه اسارت٬ دوماه تشویش٬ دوماه اضطراب ٬ اما آزاد شدم.
کمابیش اکثرا در جریان کار بودید ولی باید اصل موضوع را توضیح دهم. من متولد ۱۳۵۰ در شهر تهران و فارغ التحصیل پروتز دندان از دانشگاه ازاد هستم. در سال ۲۰۰۲ مجبور به ترک ایران شدم. دلیلش هم انقدر مهم است که اجازه دهید انرا بازگو نکنم. بعد از ورود به سوئد با وجود جو دموکراسی حاکم در این کشور فعالیت هایم را با تمامی گروه ها ادامه دادم. وقتی که میگم تمامی گروه ها٬ منظورم همه احزاب و طرز فکرها میباشد. نمیدونم چرا دولت سوئد به تقاضای پناهندگیم پاسخ منفی داد؟ ولی هر چه بود دستها و جریاناتی میخواستند به ایران بازگردانده شوم. عزیزان!بدون شک بدترین لحظات را گذراندیم٬ ولی باور کنید یک لحظه ارش ٬ مجتبی و دیگر دوستانم از جلوی چشمم دور نمیشدند. حتی الان که محمدرضا و نجمه در دست شکنجه گران مزدور اسیر هستند٬ یک لحظه ارام و قرار ندارم. درست است که خطر بازگشت من به ایران هنوز رفع نشده ٬ ولی به روشنی میدانم که تا پیروزی چند قدمی باقی نیست و این پیروزی بدن شک با تلاش کانون وبلاگ نویسان ایران و فدراسیون پناهندگی و تمامی دوستان دیگر میسر شد. از سرتاسر جهان از من حمایت کردید. من چه باید بکنم؟ ایا میشود این همه فداکاری را فراموش کرد؟ دوستان ! بدانید که اکنون پرصلابت تر و محکم تر از گذشته برای ازادی کشورم و ایجاد دموکراسی در کنار شما تلاش خواهم کرد و امیدوارم با این مبارزه بتوانم جواب محبتهای شما را بدهم. در این مدت درسهای زیادی آموختم که اولین آن انسانیت بود. بیایم محبت و دوستی را زمزمه کنیم.
|
وبلاگ اعضاءاعضا هم بسته
|
