کار اساسی دریافت زمان در مفهوم زمان است وگرنه آن را غالباً با مفاهیم مرتبط جانبی سنجیده اند و نتیجه را جای زمان جا زده اند. آنگاه زمان دریافتی در فاصله ای با زمان واقعی قرار گرفته است. برای سنجش زمان واقعی، بدون اتکا به گزاره های وابسته، می بایست مستقیماً در ابعاد خودش آن را بشناسیم. از طرفی ابعاد زمان واقعی (حقیقی) هنگامی مشخص می شوند که خودش را شناخته باشیم. دو مجهول X و Y که برای شناخت هر کدام می بایست از دیگری کمک گرفت. X زمان حقیقی است و Y ابعاد زمان حقیقی. Y زیر مجموعه X است. تا این پارادوکس حل نشود به درک زمان واقعی نمی رسیم.

شاید همه چیز در زمان مختصات خود تغییر می کند اما دامنه کلی زمان حقیقی ثابت است. بدین فرض آنوقت هیچ چیز در مختصات کلان نه حرکت میکند و نه تغییر می یابد.

***