مسئول محتوای هر مقاله نويسنده آن است!
مواضع رسمی کانون در وبلاگ اصلی کانون منتشر می‌شود!

. کمتر متن ادبیات سیاسی می توان سراغ گرفت که به این صراحت و آشکاری بر تفاوت انسان ها انگشت نهد، انسان ها را موضوع سیاست بداند و سیاست را قبل از هرچیز حوزه ای میان انسانی نام نهد. این انسانمداری سیاسی که سیاست را حوزه عمل انسان ها قلمداد می کند و نه حوزه ساختن و تولید، خط و مرز خود را با یزدان مداری سیاسی مشخص می کند و به این طریق راه را بر الاهیات سیاسی می بندد. به بیانی: سیاست را امری عرفی و دنیوی می داند که دربست در اختیار انسان ها است. تاکید بر متفاوت بودن انسان ها، و اصل را بر تفاوت انسان ها نهادن، ازلحاظ مقوله ای و نظری راه را بر یگانه باوری و مطلق گرایی و تمامیت گرایی سد می کند و تکثر را چونان جوهره سیاست انسان مدار تعریف می کند. این تکثر خود را در امر بینابینی میان انسان ها نشان می دهد و در این بینابینی یا به عبارتی بین الاذهانی در حوزه عمومی نشو و نمو می یابد. قایل شدن به تکثر انسان ها و اذعان به تفاوت آن ها مستلزم پیدایش و شکلگیری حوزه عمومی است.
ادامه...

---