مسئول محتوای هر مقاله نويسنده آن است!
مواضع رسمی کانون در وبلاگ اصلی کانون منتشر می‌شود!

صبح چون کاروان ِ دزد زده
می‌نشيند فسرده
چشم بر دزد ِ رفته می‌دوزد
خنده‌ی ِ سرد را می‌آموزد
نيما يوشيج

اين روزها از اخبار ِ « عربده و پک‌و‌پوز » ِ نظام ( يعنی همان « صدا و سيمای » ِ جمهوری ِ اسلامی ! ) و خبرگزاری‌های ِ بيرون ديديم و شنيديم و خوانديم که به فرمان ِ مقام ِ کبير ِ معظّم ِ رهبری ، مرحله‌ای ديگر از چوب ِ‌حراج‌زدن بر استخوان‌های ِ ايران آغاز شده است ؛ و بسيار گسترده‌تر از پيش . [ + ]

اغلب ، در انديشيدن به شيوه‌هايی که هيولای ِ مخوف ِ قدسی از آن بهره می‌جويد ، ناچار می‌شوم اعتراف کنم که ساز و کار ِ اهريمنی ِ اين نظام ِ قدسی ِ والا ، در عين ِ پريشيدگی و بی‌بنيانی ِ ظاهر ، از انسجامی بی‌مانند برخوردار است . شايد هم خود - به‌عمد - اين پوسته‌ی ِ پريشيدگی را آب‌و‌تاب می‌دهد تا در چشم ِ ما مشنگ جلوه کند و ما را به شادمانی ِ کاذبی که باعث ِ تخلّی ِ ماست ، بفريبد .
و اين البتّه ، اختراع ِ آخوند نيست . آخوند ، مو به مو بر اساس ِ کهن‌الگوی ِ قدسی ِ خويش عمل می‌کند . پريشيدگی ِ ظاهر و درهمبافی ِ درونی ِ آن را جسميّت و عينيّت می‌بخشد ؛ و حاصل ِ آن ، آوار ِ مرگ است

---