ریحانه حاج ابراهیم دباغ، متولد 1360 در عاشورای 88 در منزل مطهره بهرامی و محسن دانش پور مقدم از بستگان پدرش بازداشت شد که همگی به اتهام محاربه به اعدام محکوم شدند.

دادگاه تجدید نظر اما او را به 15 سال حبس در گوهردشت محکوم کرد.
اواخر اردیبهشت 1390 ریحانه به همراه 9 زندانی زن دیگر به زندان قرچک ورامین منتقل شدند. این در حالی بود که پیشتر خبرگزاری هرانا در رابطه با وضعیت سلامت خانم ریحانه گزارش داده بود

ریحانه حاج ابراهیم دباغ بدلیل مشکلات شدید معده قادر به غذا خوردن نیست و تا کنون مسئولین زندان رسیدگی مناسبی برای درمان وی انجام نداده‌اند. ریحانه حاج ابراهیم دباغ که در بند نسوان زندان اوین بسر می‌برد پیش‌تر نیز از مشکلاتی همانند بیماری اعصاب، تپش قلب و سردردهای مزمن رنج می‌برد و مسئولین هیچگاه اقدامی جدی برای درمان بیماریهای وی انجام ندادند.

در همان زمان پدر در واکنش به این انتقال در مصاحبه با “روز” از وضعیت فرزندش گفت: دیروز متوجه شدیم که ریحانه را به همراه بقیه زندانیان سیاسی زن از قرچک ورامین به زندان اوین منتقل کرده اند اما خب هنوز نمیدانیم در کدام بند و در چه وضعیتی است.

آقای حاج ابراهیم دباغ ادامه داد : ریحانه در بند متادون اوین بود یک هفته بود که او را به رجایی شهر منتقل کرده بودند که بردند قرچک ورامین و واقعا شرایط وحشتناکی بود. اصلا وضعیت مناسبی نداشت و ما خیلی نگران بودیم. توی یک سوله بودند که نه آب و بهداشت و امکانات مناسبی داشت و نه امنیت جانی داشتند. یک بار در انجا با او ملاقات کابینی داشتیم و این هفته هم رفته بودیم خیلی غیر منتظره برای ده دقیقه ملاقات حضوری دادند.وضعیت روحی و روانی خوبی نداشت؛ آنها را در یک گاودانی یا مرغدانی ریخته بودند و خیلی رنج می برد. اما خب دیروز آنها را به اوین منتقل کرده اند و امیدوارم حداقل در آنجا شرایط طوری باشد که امنیت داشته باشند نه اینکه جایی مثل قرچک ورامین باشد.

پدر ریحانه درباره اتهامات انتسابی به دخترش و همچنین حکم او ؛ گفت : دخترم 17 ماه است که در زندان به سر می برد، از کم و کیف پرونده اش چندان خبری نداریم چون اجازه نداده اند پرونده اش را ببینیم اما دختر من فعالیت سیاسی نداشت و خودش گفت این اتهاماتی که به من زده اند بی اساس است. در اصل آقای دانش پور مقدم ، پسر خاله من است و ریحانه روز عاشورا منزل آنها بود که ماموران او را به اتفاق خانواده پسرخاله ام بازداشت کردند و بردند.

آقای حاج ابراهیم دباغ می افزاید: ما با آقای دانش پور مقدم فامیل هستیم و طبیعی است که رفت و امد داریم. ریحانه هم می رفت و به مطهره، همسر پسرخاله ام ، کامپیوتر یاد میداد. وقتی آنها را گرفتند و بعد اتهام محاربه را اعلام و حکم اعدام دادند واقعا همه شوکه شدیم. خودش هم هنوز می گوید حکمش را قبول ندارد. دادگاه تجدید نظر حکم را 15 سال تبعید در گوهر دشت داد اما ریحانه این حکم را نیز قبول ندارد چون هیچ فعالیتی نداشت. در اصل چون از بستگان آقای دانش پور بودیم و روز بازداشت ریحانه منزل آنها بود او را نیز بردند و پرونده ساختند و … یعنی این حکم و اتهامی که به ریحانه دادند به دلیل نسبت فامیلی با آقای دانش پور مقدم بود.

پدر ریحانه در رابطه با شرایط مرخصی که حق هر زندانی سیاسی است ؛ می گوید: ملاقات حضوری نیز به زور می دهند چه برسد به مرخصی. دختر من متولد 60 است و فعالیت سیاسی نداشت و الان 17 ماه است که در زندان است بدون اینکه یک روز هم مرخصی داشته باشد

اکنون مدت زیادی است که از ریحانه خبری به بیرون از زندانها درز پیدا نکرده و از محل بازداشت و وضعیت سلامت وی هیچگونه اطلاعی در دست نیست